Op een ochtend word ik gebeld, het zijn vrienden van familie van mij. Of ik hen ook kan helpen, ook al zit ik niet bij hen in de buurt. Gelukkig kan ik ze gerust stellen. Nederland is zo groot niet en wat treft, het afscheid vindt plaats in de regio Den Haag. Daar heb ik mijn roots liggen.
We spreken die middag af om bij elkaar te komen en de wensen van zijn moeder te bespreken. Bij aankomst blijft mijn laptop eerst nog dicht. Ik hoor graag voor wie ik een mooi afscheid mag voorbereiden. Haar zoon Marc begint te vertellen over zijn moeder, aangevuld door haar schoondochter. Haar afscheid kwam toch vrij plotseling na een korte periode van steeds maar inleveren.
Ik hoor over de vrouw die zo zelfstandig was, die genoot van haar kleinkinderen en de mensen om haar heen. Het viel haar dan ook niet mee toen ze haar eigen huis moest opgeven om in een zorginstelling te gaan wonen. Veel van haar meubels konden tot haar verdriet niet mee. Wat absoluut wel mee moest, was haar secretaire, daar was ze zo aan gehecht. De vele foto's die erop staan waren haar heel dierbaar en ze had ook altijd wat te snoepen staan in het kastje voor het bezoek.
Toen we eenmaal een geschikte locatie hadden gevonden bij partyboerderij Hijdra in Den Haag- Voorburg, vielen alle puzzelstukjes op zijn plaats. Het mocht ook vooral wat informeler zijn en niet zo stijf. We besluiten een mooie herinneringshoek te maken die de mensen tijdens de borrel kunnen bezoeken om daar met elkaar bij te praten. Voordat de ceremonie begint, wordt haar secretaire binnen gedragen, met al haar fotolijstjes van haar dierbaren, haar orchideeën, koekjes en snoepjes op een schaaltje, net zoals bij haar thuis. Dit zo persoonlijke plekje werd een pleisterplaats... er werd hier gelachen, een traantje gelaten, elkaar gesteund en herinneringen gedeeld.
* foto en dit verhaal geplaatst met toestemming van de nabestaanden.
Comments